Polscy seniorzy znajdują się w grupie szczególnego ryzyka związanego z podatnością na depresje. Problemu absolutnie nie należy bagatelizować, gdyż w radykalnej formie wieloletnia choroba może przeistoczyć się w próbę samobójczą. Tym samym warto zastanowić się po raz kolejny jakie są pierwsze symptomy zaistnienia depresji i w jaki sposób udzielić sprawnej pomocy seniorowi pogrążonemu w takim stanie?
Wstępnie zauważyć należy, iż zdiagnozowanie depresji może sprawić trudności najbliższemu otoczeniu. Jej przebieg znacząco różni się od depresji osób młodszych, będących w sile wieku. Oznaki choroby niejednokrotnie mylone są z przypadłościami uważanymi za właściwe dla jesieni życia. Tymczasem u podopiecznego może się rozwijać się zagrożenie nie tylko dla psychiki seniora, ale także jego życia.
Kiedy stan seniora powinien nas zaniepokoić?
Do klasycznych objawów depresji u osób starszych zaliczyć można:
Przygnębienie, pesymizm, apatia, smutek utrzymujące się nieustannie przez okres minimum dwóch tygodni.
Bezsenność lub zaburzenie rytmu dnia poprzez zbyt krótki sen.
Utrzymujący się brak zainteresowania losem najbliższych, wycofanie się z życia rodzinnego i społecznego.
Obniżona aktywność fizyczna objawiająca się w powolniejszym poruszaniu się, nieustannym zmęczeniu czy też cichej mowie.
Utrata wagi powiązana z brakiem apetytu.
Bóle różnego pochodzenia często mylone z chorobami przewlekłymi np. reumatycznymi lub dolegliwościami układu pokarmowego.
Problemy ze skoncetrowaniem się i zapamiętywaniem podstawowych nawet faktów jako przejaw fatalnej kondycji psychicznej podopiecznego.
Podatność na bycie rozdrażnionym w konsekwencji prowadząca do permanentnej złości, irytacji na siebie i otoczenie.
Pojawiające się nieustannie myśli samobójcze w radykalnej formie prowadzące nawet do próby odebrania sobie życia!
Przyczyny depresji u osób starszych:
ilozacja społeczna, alienacja co często związane jest z sigularyzacją starości - co oznacza, że seniorzy prowadzą jednoosobowe gospodarstwa domowe odczuwając samotność,
nadużywanie alkoholu i substancji psychoaktywnych,
śmierć osoby z bliskiego otoczenia np. współmałżonka,
obniżona sprawność fizyczna jako wynik niepełnosprawności i związana z tym uzależnienia się od pomocy osób bliskich generująca syndrom "bycia ciężarem dla otoczenia",
obniżenie statusu społecznego jak również materialnego przy relatywnie niskich świadczeniach emerytalnych w naszym kraju,
ogólne zmiany w trybie życia związane np. ze zmianą długoletniego miejsca zamieszkania.
Jakie kroki należy podjąć w przypadku zaistnienia depresji?
W przypadku zaawansowanego stadium choroby konieczna będzie pomoc osób trzecich. Właściwym specjalistą, do którego należy się udać z podopiecznym jest psycholog lub psychiatra. W gestii lekarza leży odpowiednia psychoterapia opcjonalnie także wdrożenie kuracji opartej na antydepresantach. Każdy specjalista podkreśli również, że ważne w procesie psychicznej regeneracji pacjenta jest nastawienie i zachowanie najbliższego otoczenia. Ważne jest wówczas przeciwdziałanie poczuciu osamotnienia między innymi poprzez dotrzymanie towarzystwa w domu podopiecznego, wykonanie zleconych prac porządkowych czy też po prostu rozmowa i wysłuchanie w trakcie popołudniowej kawy. Dla seniorów o względnie dobrym stanie fizycznym wybawieniem może być społecznie zaangażowanie w jakąś wspólnotę (np. parafialną, charytatywną) lub codziennie aktywności związane ze spacerem, zakupami, uprawianiem niezbyt obciążającego sportu. Słowem wszystko to, co może w sposób kreatywny wypełnić czas osoby starszej.
Przede wszystkim istotne jest także uświadomienie z jak poteżnym przeciwnikiem przyjdzie nam się zmagać. W skrajnym przypadku przyjdzie bowiem walczyć nie tylko o jakość egzystencji podopiecznego, ale nawet jego życie. Według danych, aż 15% osób powyżej 65 roku życia w Polsce zmaga się z depresją. Jej symptomy mogą przyjść niezauważenie, dlatego też bezwględnie należy zachować czujność.
Źródło: http://www.opiekadlaseniora.pl/porady/gdy-seniora-dotyka-depresja/